Przejdź do zawartości

Peperomia kędzierzawa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Peperomia kędzierzawa
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

magnoliopodobne

Rząd

pieprzowce

Rodzina

pieprzowate

Rodzaj

peperomia

Gatunek

Peperomia kędzierzawa

Nazwa systematyczna
Peperomia caperata Yunck.
Kew Bull. 1957:421. 1958

Peperomia kędzierzawa (Peperomia caperata) – gatunek rośliny z rodziny pieprzowatych. Pochodzi z tropikalnych obszarów Ameryki Południowej i Środkowej[3]. W Polsce jest uprawiany jako ozdobna roślina pokojowa i jest jedną z częściej uprawianych peperonii[4].

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]

Jest krzaczastą byliną o wysokości do 15 cm. Ma pojedyncze, ciemnozielone, szerokoowalne i mięsiste liście z charakterystycznymi, wgłębionymi nerwami. Wyrastają na różowych ogonkach i mają długość do 5 cm. Liście są głównym walorem ozdobnym tej rośliny, ale ozdobne są również białe kwiaty wyrastające na grubych głąbikach. Istnieją też kultywary o pstrych liściach.

Uprawa

[edytuj | edytuj kod]
  • Podłoże. Najlepsza jest próchniczna ziemia kwiatowa na podłożu z torfu.
  • Wilgotność. Wymaga dużej wilgotności powietrza, szczególnie gdy jest ciepło, jednakże jest bardzo wrażliwa na nadmierne podlewanie powodujące gnicie jej korzeni. Podlewa się ją rzadko; w lecie raz na tydzień, zimą co 14–18 dni, koniecznie wodą bezwapienną. Można ustawić jej doniczkę na podkładzie ze stale wilgotnego torfu, w zimie lepiej przetrzymywać ją w kuchni, gdzie jest bardziej wilgotno.
  • Oświetlenie. Nie musi natomiast stać w pełnym słońcu, w swoim naturalnym środowisku bowiem rośnie pod drzewami. Bezpośrednie światło powoduje odbarwianie jej liści, wystarczy jej średnie oświetlenie.
  • Temperatura. W lecie nie powinna przekroczyć 24 °C, w zimie nie powinna być niższa niż 16 °C
  • Rozmnażanie. Dokonuje się przez ukorzenienie całego liścia wraz z ogonkiem liściowym podobnie jak liść fiołka afrykańskiego. Liść z ogonkiem należy umieścić w naczyniu z wodą w taki sposób, aby blaszka liściowa znajdowała się nad powierzchnią wody. Po wypuszczeniu korzonków liść sadzi się do doniczki z ziemią i pielęgnuje jak roślinę macierzystą. Sadzonkę z liścia można też zanurzeniu w ukorzeniaczu, posadzić do piasku lub ziemi liściowej, przykryć folią i trzymać w temperaturze ok. 18 °C.
  • Zabiegi uprawowe. W lecie należy co 2 tygodnie nawozić płynnym nawozem wieloskładnikowym. Zakurzone liście czyści się przez ścieranie wilgotną szmatką. Gdy powietrze jest suche można roślinę spryskiwać wodą. Nie wymaga cięcia.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-05-30] (ang.).
  3. Miejski Ogród Botaniczny w Zabrzu. [dostęp 2010-01-20].
  4. Onet.pl. Encyklopedia. [dostęp 2010-01-20].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]